Eén met het water
PAPENDRECHT - In het gemeentehuis zijn tot en met 24 augustus 2011 kunstwerken uit de Rietgorscollectie te zien met als thema ‘water in schoonheid, nut en in verbinding met Papendrecht‘. De tentoonstelling is ingericht door de Vrienden van de Rietgors.
Een van de werken is ‘Fluitspeler op buffel’. Paula Hemmes van de Vrienden van de Rietgors vertelt hierover. ‘Al duizenden jaren wordt de waterbuffel door de mens gehouden om de natte rijstvelden te ploegen en de voren te trekken waarin de rijstzaailingen worden geplant. Rijst, een van de oudste graangewassen en voedsel voor de helft van de wereldbevolking, werd al in het vijfde millennium voor Christus in China verbouwd. De zwarte huidskleur van de waterbuffel is nadelig in de hitte van de tropenzon en daarom heeft hij verkoeling nodig van water. Weinig behaard vormt modder bescherming tegen insecten. Gedwee laat hij zich dan ook door zijn verzorger naar de modderpoel leiden,waar hij nat, zwart maar behaaglijk weer uitstapt.
Het Chinese beeldje ‘Fluitspeler op buffel’ is van wit geglazuurd porselein (blanc de Chine) in Zuid- China gemaakt omstreeks 1800. Porselein is in de achtste eeuw door de Chinezen uitgevonden en bedoeld als een imitatie van jade. De techniek wisten zij bijna duizend jaar geheim te houden. In de zestien de eeuw vervoerden de Portugezen veel porseleinen voorwerpen van de Chinese, keizerlijke keramiekovens naar de Europese koningshuizen en de aristocratie. In de zeventiende en achttiende eeuw hadden de Engelsen en Nederlanders deze handel overgenomen.
Zonder donkere sporen, sterk afwijkend van de werkelijkheid zijn dier en mens samen in glanzend wit porselein uitgebeeld. De waterbuffel
symboliseert nu de werkkracht van de mens en de rustige, wijze man op zijn rug beheerst die. Mogelijk heeft het spelen op de fluit een magische betekenis, oefent het macht uit te op de krachten in de natuur of is het symbool van vreugde en geluk. Dit beeldje raakt me door zijn fijne en tere vormgeving en de ontroerende expressie en houding van mens en dier.’
