Touwtje
Halleluja! Kijk toch eens wat we het goed doen in de Drechtsteden! Zelfs Jan Terlouw zegt het, aldus menig bestuurder op social media. In een groot interview in het AD de afgelopen week. “We denken nu meer na, dat is de winst”, zo citeert de krant de oud-politicus. Eén jaar na zijn spraakmakende betoog bij DWDD over het touwtje uit de brievenbus. Frappant: even groot ernaast op de voorpagina van het AD “Gifstoffen zitten ook in de grond”, over de verontreiniging met GenX en PFOA in een straal van 10 kilometer rond de fabriek van Chemours in Dordrecht. Het ‘touwtje van Jan’ heeft ons misschien aan het denken gezet, maar het vertrouwen (waarvoor het synoniem staat) is nog lang niet terug.
Wie hield het wel droog bij het betoog van Jan Terlouw een jaar geleden? Mijn nostalgische snaar is sowieso al snel geraakt. En een appèl op meer onderling vertrouwen en meer duurzaamheid – en daarmee een mooiere wereld nu en straks – ondersteun ik van harte.
Het afgelopen jaar heeft Jan met tien politieke jongerenorganisaties een manifest opgesteld voor een duurzamer Nederland in 5 punten. Hij constateert na een bezoek dat dit manifest 100% wordt onderschreven door de politiek en het bedrijfsleven in de Drechtsteden. Vandaar ook de lyrische reacties van menig bestuurder en politicus in de regio. Zij wijzen echter liever niet op het andere deel van het betoog van Jan, waarin hij constateert dat van het manifest maar weinig terug komt in het regeerakkoord. En alleen de Partij voor de Dieren heeft punten uit het manifest overgenomen, “de rest heeft er weinig mee gedaan. Dat vind ik teleurstellend. Het zijn wel hún jongerenpartijen”. Het laat zien dat er nog een behoorlijke weg is te gaan, ook in het vertrouwen dat er door politici en bestuurders daadwerkelijk geluisterd wordt, voorbij aan de mooie woorden voor de bühne.
Over het touwtje van vertrouwen geeft Jan nog meer voorbeelden van waar het niet goed is gegaan. Over politici die uit hun partij stappen maar doodgewoon zijn blijven zitten. Over polariserende discussies die een verder wantrouwen in de politiek voeden om breed gedragen oplossingen aan te dragen, bijv. rond immigratie of Zwarte Piet. Maar ook ziet hij dat de overheid de bevolking niet meer vertrouwt, doordat zij alles dichtregelt. Eigen initiatieven en eigen verantwoordelijkheid nemen wordt helemaal niet op prijs gesteld. Jan zegt het niet met zoveel woorden, maar tussen de regels door lees je onder meer duidelijk de moeite die hij heeft met het afschaffen van het raadgevend referendum door het huidige kabinet…
Het touwtje lijkt voor burgers soms meer op gebungel in een poppentheater.
Zonder breed gedragen Haagse politieke en bestuurlijke ondersteuning is het maar de vraag of we wel écht met het manifest aan de slag kunnen in onze regio, zonder onszelf uit de markt te prijzen? En het vertrouwen van de inwoners en ondernemers wordt er ook niet groter van als regionale en landelijke politici van dezelfde partij met andere monden praten. Bovendien is de urgentie rond ons milieu en duurzaamheid inmiddels zo hoog dat alleen erover praten en nadenken niet langer volstaat. De kwestie rond Chemours toont dat voor onze regio wel heel duidelijk aan. Pappen en nathouden helpt niet meer. De afsluiter van Jan in het AD is echter veelzeggend. Als ie nu weer 7 minuten spreektijd zou krijgen zou zijn boodschap in essentie hetzelfde zijn als de vorige keer. Hij ziet winst in het feit dat er meer mensen over nadenken…
