Zomerkoninkjes
Ze zijn er weer. En met temperaturen boven de twintig graden horen ze er echt bij. Zomerkoninkjes. Voor mij het liefst met een dot zelfgeklopte slagroom.
Ondertussen lopen in alle gemeenten de onderhandelingen over de vorming van coalities en nieuwe colleges. Zo ook in Papendrecht. Voor een groot deel is dit een proces achter de schermen. Partijen moeten er immers altijd eerst zelf verder uit komen. Programma’s worden vergeleken. Pijnpunten benoemd. En uiteraard ook de wethouderskandidaten tegen het licht gehouden. Dit is geen proces van achterkamertjes en regentenmentaliteit, maar een zorgvuldig proces van het leggen van de juiste puzzelstukjes. Geen sprake van “vorstengedrag” van “koninkjes” hier.
Voor sommigen duurt de formatie altijd te lang. Zij willen nú al antwoorden en willen maatregelen zien. De verkiezingsuitslag is immers duidelijk, toch? Alsof het nieuwe gemeentebestuur niet eerst nog moet worden geformeerd. Bespiegelingen – vooral vanuit de waarschijnlijke oppositiepartijen – over het karakter, de aard en de toekomstige maatregelen van de nieuwe coalitie zijn begrijpelijk, maar voorbarig en wat mij betreft op voorhand onjuist.
Kunnen we wel afspreken dat we de meer publiek toegankelijke nieuwe raadsleden niet langer dagelijks belagen met vragen waar zij op dit moment geen antwoord op kunnen geven…?!
Onderhandelaars mogen zich natuurlijk nooit de koning te rijk rekenen. Net zo min als de kandidaat-wethouders. Anno 2018 hoef je echt niet – zoals in Zwijndrecht – een raadsbreed coalitieprogramma na te streven om te beseffen dat er brede consensus nodig is voor de voorliggende uitdagingen. Dat er op voorhand verbindingen moeten worden gezocht tussen toekomstige oppositie- en coalitiepartijen. Op inhoud en op de wijze van omgaan met elkaar.
Zomerkoninkjes. Tijdens de formatie-onderhandelingen beperkt tot de eetbare lekkernij. En hebben we vooral oog voor de échte koningen en koninginnen: de inwoners en ondernemers van Papendrecht.