Rupsje Nooitgenoeg
Iedereen kent het verhaal van Rupsje Nooitgenoeg. Het aloude verhaal van een rups dat transformeert tot een vlinder. Het rupsje dat zich helemaal in de rondte eet en dan vormt tot een pop. Uit de cocon van de pop kruipt moeizaam een vlinder. Maar je weet het: niet aanraken, niet helpen. De vlinder heeft tijd nodig om zichzelf te versterken. Opeens slaat de vlinder zijn gedroogde vleugels uit; wat een schoonheid! De vlinder vliegt weg en trekt de wijde wereld in. Het proces van gedaantewisseling is een ware transformatie. Als ik dit verhaal als metafoor loslaat op de transformatie van de samenleving zijn er veel overeenkomsten.
De effecten van de worsteling, die hoort bij de transformatie van onze samenleving, zijn steeds meer zichtbaar. Denk daarbij aan de mondige inwoner die terecht van de gemeente verwacht dat zij de behoefte van de samenleving centraal stelt. Niet denken en doen vanuit de regels en wetten, maar zoeken naar kansen en mogelijkheden. Maar ik zie ook gemeenten, die volop bezig zijn om deze (niet geheel nieuwe) verwachting van de inwoner te vertalen naar de eigen dienstverlening, de loketten. Dit doen zij vaak heel bedachtzaam en voorzichtig vanuit de gedachte dat zorgvuldigheid automatisch leidt tot kwaliteit. Misschien wel te voorzichtig?
Niet geheel verrassend zie ik ook het nieuwe college van Papendrecht met verwachtingen worstelen. Zo spreekt de verantwoordelijk wethouder voor het openbaar groen in zijn column over een gemeente die nog ‘groen is als gras en nog veel kan leren’. Zien we hier een rups of een pop die nog geen vlinder durft te worden? De tijd zal het leren.
De metafoor is ook van toepassing op de wereldpolitiek. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de G7-top waarin vooraanstaande industriële staten bij elkaar komen en afspraken maken. Dan zie ik enkele politici die de nieuwe realiteit ontkennen en enkel kijken naar de koers van hun eigen aandelen. Als rupsen willen zij zich vooral volproppen met eten. De bekende honger naar macht in plaats van kracht; niet beseffend dat de transformatie van de samenleving van rups naar vlinder onontkoombaar is.
Niet alle rupsen worden tegelijk pop en niet alle poppen worden tegelijk vlinder. Iedere vlindersoort kent zijn eigen tempo. De snelheid is niet zo belangrijk. Wat wel uitmaakt is een gunstig klimaat en de wil om te transformeren. Laten we met elkaar een optimaal klimaat scheppen waarin de vlinders van de samenleving hun belemmerende cocon kunnen verlaten. Op weg naar buiten om de mooie boodschap aan de wereld te tonen.