Mijmeren...
Het jaar loopt op zijn end. Ik weet niet hoe het met U vergaat maar ik ga dan toch even terugkijken. 2018 wat bracht het of wat bracht het niet. Het eerste wat mij opvalt is dat het tolerante waar de Nederlander toch om bekend staat wat rafelrandjes heeft gekregen. We zijn niet meer zo open en ruimdenkend als we zelf wel vinden. Alles wordt op een weegschaal gelegd.
Meest recente voorbeeld is Johan Derksen. Hij had een mening over homo’s en heel Nederland stond op zijn achterste.....eh... benen. Zie je wel, je kunt niet alles zeggen of schrijven. 2 maanden geleden liepen alle aanvoerders in de voetbalsport, maar ook in andere sporten met de regenboogband om hun arm. Iedereen is gelijk, ook of misschien wel juist in de sport. Die noodzaak is er, dat is wel duidelijk.
Demonstreren is ook een mooi voorbeeld. Dit is een vrijheid, een recht. Ergens een mening over hebben en deze mening ook mogen uiten. Demonstreren is echter niet synoniem aan het mogen aanwenden van geweld. Als we het er niet mee eens zijn gaan we niet het gesprek aan, nee we gaan de barricaden op. Geweld is de oplossing of het begaan van strafbare feiten en als we vervolgd worden daar dan weer over demonstreren.
En wat te denken van leeftijd. Dat is best lastig, ik ben 55, als de wekker gaat voel ik mij 67 (he pensioen), 's avonds voel ik me soms 35. (Feestje). Dat is best lastig oordelen voor een rechter. Dus daar waag ik mij maar niet aan.
Politiek gezien is er best want veranderd voor mij. Ik werd dit jaar gekozen tot raadslid, mocht fractievoorzitter van onze partij worden en de kroon op het werk: Ik werd columnist. Inmiddels is dat ook geen vanzelfsprekendheid meer.
Binnen de politiek heb je dezelfde ups en downs. Het hebben van een mening is niet altijd hetzelfde als gelijk hebben of krijgen. Ik noem als voorbeeld de motie kinderpardon. In Papendrecht heeft deze motie het niet gehaald. Ook dat is politiek, iets vinden, maar anders stemmen, of zelfs iets niet (of niets) vinden en maar wel of anders stemmen.
En dan hebben we nog vertrouwelijkheid. Iets vinden is wat anders dan iets afspreken. Als we een afspraak hebben dan houden we ons er ook aan. Dan zeggen we of schrijven we daar niet over. Dan gaan we niet de barricaden op. Leeftijd is dan geen issue. Het hebben van een mening blijft dan even in de kast. En zo kan ik nog wel even blijven doormijmeren, maar ik laat het hierbij. Ik wens U allen ook een mooie terugblik, maar bovenal een goed en gezond vooruitzicht.
