Een gat van 5 miljoen!
Er is crisis in de Drechtsteden. De politiek in de Drechtsteden is verdeeld over de bezuinigingen op het sociaal domein. Het huishoudboekje laat een gat van 5 miljoen zien. En dat betekent, zoals dat gebruikelijk is in de politiek, keuzes maken. Pijnlijke keuzes maken. Als het gaat om de prijs van de Drechthopper, de kosten van dagbesteding en de participatieplekken, ze raken de kwetsbare mensen. En dat wil niemand. Ook de politiek in de Drechtsteden niet.
Tegelijkertijd stelt diezelfde politiek de vraag of bezuinigen wel echt nodig is. Want is de gedachte: het Rijk geeft de gemeenten de komende twee jaar 300 miljoen extra om de financiële gaten te dichten. En dat zou voldoende moeten zijn om niet te bezuinigen. Of op zijn minst om de druk van de ketel te halen. Ik heb altijd geleerd dat daar waar cijfers ontbreken, mythes ontstaan.
De laatste tijd zien we in de Drechtsteden steeds meer de discussie ontstaan over nut en noodzaak van samenwerken. En dat komt vooral door de vrees om voor de kosten van de ander op te moeten draaien. Een keertje mag wel, maar niet voortdurend.
En dat zag je dus ook na de Drechtraad van vorige week dinsdag. Het gesprek ging steeds meer over het samenwerkingsmodel. Over de Sociale Dienst Drechtsteden. Dat deze crisis een duidelijk teken is. Dat we niet altijd alles samen moeten willen doen. Dat we elkaar zo nu en dan moeten loslaten. Meer lokaal dan regionaal.
In iedere samenwerking kom je ergens op een punt dat het niet vanzelf gaat. Gedoe komt er toch en juist die momenten kunnen de samenwerking ten goede komen als je weet wat je kunt doen. Als je maar weet waar je voor kiest en ook durft te kiezen. Ik zeg: kalm blijven, het is maar crisis!
