Gelukzoekers
Iedere ochtend duw ik de kinderen naar school, scan mijn mails en agenda. En zodra ik in de trein zit, mag het dagdromen beginnen. Steeds vaker stel ik op zulke momenten de vraag wat onze kinderen nodig hebben om een leven lang gelukkig te zijn. En vooral hoe ik ze kan blijven helpen in hun zelfstandigheid. In mijn overtuiging leidt zelfstandigheid tot meer geluk. Dat wil niet zeggen dat je dan geen hulp en advies nodig hebt. Maar wel dat je zelfstandig keuzes maakt. Durft te maken. Gun ik iedereen overigens.
Terug naar mijn kinderen. De één meer zelfstandig dan de ander. De ander meer besluitvaardiger. Beiden geen tekort aan lef. Tikkeltje eigengereid. Beiden nog een lange weg te gaan in het leren en ontdekken. En misschien is dat wel het ultieme geluk dat ik ze wens: oneindig veel leren en ontdekken.
En dan de politiek in Papendrecht. Bam. Ineens die andere droom van mij. Wat kan ik bijdragen aan het geluk van de ander. En vooral hoe?
De gemeenteraad zal vanaf januari 2020 anders gaan vergaderen. Niet altijd in het gemeentehuis, meer in gesprek met de bewoners en minder snel vanuit een vooringenomendheid. Althans, dat is de gedachte.
Ik ben benieuwd wat deze vergadervorm ons gaat opleveren. We gaan er ongetwijfeld meer van leren. Al is het maar dat mijn fractie steeds open staat voor nieuwe inzichten. Graag leert van de dagelijkse praktijk. En besluiten durft te nemen. Die opdracht hebben we simpelweg uit te voeren. Staat dus los van het gekozen vergadermodel. Hoe dan ook, we gaan het ontdekken.