Een mens lijdt het meest...
Bent u ook Corona-moe? Ik moet eerlijk bekennen dat ik het virus en alle maatregelen behoorlijk zat ben. Het bepaalt en beheerst onze levens iedere dag. Toch gloort er een beetje hoop aan de horizon. Inmiddels gaan de kinderen weer deels naar school en heel snel al hele dagen voor de basisschool. Restaurants mogen volgende week weer open, dus laten we de schade inhalen en een keer extra uit eten gaan. Kunnen we ook weer voorzichtig een verjaardag vieren. Maar alles op voldoende afstand.
Ook in de gemeenteraad is het proces weer gaan draaien. Weliswaar hortend en stotend, maar de eerste volledig digitale vergadering zit er alweer op. Iedereen vergadert achter een scherm. Het ging naar mijn mening erg goed. Het voelt alsof we weer zijn opgestart.
Pittige tijd
Toch ben ik bang dat het een pittige tijd wordt. Een tijd met zware besluiten over de toekomst van onze voorzieningen. De deskundigen verwachten een lange financiële recessie of zelfs depressie. Die als een soort Nike Swoosh (het logo van Nike) zal zijn. Dus eerst een diep dal waar we langzaam uitklimmen. Dit zal enorme impact hebben op de gemeentefinanciën. Het geld van de gemeente komt grotendeels vanuit Den Haag en deels ook van de gemeentebelastingen. Het is volledig onduidelijk wat de impact zal zijn, of er minder geld uit Den Haag komt en hoeveel we moeten bezuinigen.
Bezuinigen
Maar dat we moeten bezuinigen staat al vast. Stond al vast, want er waren grote tekorten in de zorg. Als gemeenteraad staan we dus voor grote uitdagingen. En dat is niet om zielig te doen, want het is onze taak om hier evenwichtige besluiten over te nemen. Bij ieder besluit moeten we beseffen dat het gaat om de mensen in Papendrecht, haar inwoners en bedrijven. Dat u dus last van onze besluiten kunt krijgen. Dat we wellicht voorzieningen moeten terug schroeven of sluiten. Dat we niet iedere instelling of bedrijf dat het moeilijk heeft kunnen helpen. Dat inwoners misschien zonder werk komen te zitten, of andere problemen zullen ervaren.
We zullen deze besluiten moeten nemen. Er is straks geen andere keuze. Ik kijk hier zeker niet naar uit en kan me niet voorstellen dat mijn mede-raadsleden dat wel doen. Toch zullen we als raad, als samenleving en als inwoners van Papendrecht door deze fase heen moeten. We weten nog niet waar het heen gaat. Een somber vooruitzicht wellicht. Toen moest ik denken aan dit spreekwoord:
Een mens lijdt dikwijls ’t meest, door ’t lijden dat hij vreest.
Die heb ik dan ook even opgezocht. Blijkt dat het een onderdeel is van een gedichtje en zo verder gaat:
Doch dat nooit op komt dagen.
Zo heeft hij meer te dragen
Dan God te dragen geeft.
Een mooie en toch nuchtere tekst van lang geleden. We mogen realistisch zijn en ons proberen voor te bereiden op de toekomst. Niemand weet nu nog hoe die toekomst eruit ziet. Dat we er samen doorheen moeten is wel duidelijk, dus laten we dat nuchter en realistisch proberen te doen.
