Als Papendrechter, Nederlander én als Europeaan ga ik donderdag stemmen
In mijn jeugd groeide ik op vlak bij de grens met Duitsland. We keken veel Duitse TV omdat er naast de twee Nederlandse zenders, vier Duitse te ontvangen waren. Met die zes zenders moesten wij het doen overigens. Ondanks dat we op een kilometer van de grens woonden en geregeld die grens over gingen, voelden we dat er twee landen waren en er andere regels golden. We hadden nog voldoende sentimenten vanuit de 2e wereldoorlog en het WK van 1974 om weinig saamhorigheid te voelen. Toch hadden we altijd Duits geld in huis en moesten we telkens omrekenen wat de waarde was en besluiten of we in Nederland of Duitsland boodschappen gingen doen. Als we op vakantie gingen naar Frankrijk dan kwam daar Belgisch geld en de Franse Franc bij. We moesten dan van tevoren naar de bank om geld te wisselen en vooral goed inschatten wat we onderweg nodig hadden en wat we in Traveler-cheques mee zouden nemen die we dan bij banken in het buitenland konden inwisselen. Elke grensovergang betekende oponthoud en soms een controle op paspoorten. Ik denk met veel plezier terug aan mijn jeugd, maar realiseer me ook hoeveel beter we het vandaag de dag hebben.
Aanstaande donderdag hebben wij weer het recht om onze democratische stem uit brengen en onze volksvertegenwoordigers te kiezen die in Brussel namens ons werken aan een betere toekomst. De aandacht voor deze verkiezingen zijn helaas beperkt, terwijl Europa een steeds belangrijker onderdeel van ons leven is. En als er al aandacht wordt besteed aan die verkiezingen dan wordt het veelal verengt tot een discussie of je voor of tegen Europa zou moeten zijn. Daarmee wordt geen recht gedaan aan de belangrijke onderwerpen die in Europa spelen, maar lijkt te worden geappelleerd aan gevoelens van onrust en onbehagen die veel mensen vandaag de dag hebben en die zich ook manifesteren in minder vertrouwen richting instituten en in het bijzonder de overheid.
De gevoelens van onbehagen hebben vele oorzaken maar uit studies blijkt dat die ook gelegen zijn in de zorgen die mensen hebben over de toekomst, over het klimaat, over migratie en vluchtelingenstromen over handelsoorlogen en de economie, over de betaalbaarheid van onze manier van leven. Juist onderwerpen waar we in mijn ogen in Europa SAMEN moeten werken aan oplossingen. Klimaat, migratie en economie houden niet op bij landsgrenzen. Wij moeten in Europa samenwerken op die terreinen om daarmee Europa ook als werelddeel met gezag een stevige positie kunnen laten innemen ten opzichte van Amerika, Rusland, China, India en het Afrikaanse continent.
Het is een natuurlijke neiging van mensen om bij gevoelens van onveiligheid en onbehagen zich terug te trekken binnen de “eigen” omgeving en bouwen dan makkelijk nieuwe grenzen of muren om het onbekende of onzekere buiten te sluiten. Binnen de “eigen” kring voelen we ons veilig ,hebben we makkelijker het gevoel van invloed op de situatie en denken we met weemoed aan “vroeger”.
Ik denk echter niet aan “vroeger” maar geloof in Europa. Als Papendrecht kunnen wij immers niet alles regelen voor onze inwoners en bedrijven. Regelgeving en geldstromen, arbeidskrachten maar ook klimaataanpak houdt niet op bij gemeentegrenzen of regiogrenzen. Ik denk aan de toekomst, aan een “goede morgen”. En daarom ga ik donderdag stemmen. Als Papendrechter, als Nederlander en zeker ook als Europeaan. Ik hoop velen met mij.
