We’ll meet again
Dit is de kop van het artikel over en van Wim de Leur. Ik vermoed dat iedere Papendrechter deze markante man wel kent. Hij stopt als voorzitter van het 4-mei comite, nadat hij deze functie ruim 10 jaar heeft uitgeoefend.
Nu afscheid nemend op het moment dat we 75 jaar bevrijding gaan vieren is normaliter een mooi moment voor een stap terug. “De huidige omstandigheden overschaduwen het thema vrijheid” ; geciteerd uit zijn schrijven. Daar ben ik het roerend mee eens.
Ik heb zelf in aanloop naar deze periode het boek van schrijver Frank Krake; De Laatste Getuige gekocht en gelezen. Het verhaal van Wim Aloserij die als twintigjarige Amsterdammer vlucht, onderduikt, gevangen wordt genomen en uiteindelijk in gevangenkamp Neuengamme terecht komt. Hij overleeft en vertelt op 94-jarige leeftijd zijn verhaal.
Ook het boek over Selma van de Perre; Mijn naam is Selma is in ons bezit. Dit boek schrijft over de 17-jarige Selma die in de oorlog alles kwijtraakt, ouders, zusje en onder een andere identiteit terecht komt in het kamp Ravensbruck. Ook zij overleeft de oorlog.
Afgelopen week ontvingen wij de bevrijdingskrant in de brievenbus. Een mooie krant over de vrijheid in Papendrecht, over Gerrit van Dalen, over herdenken, over 2 minuten stil zijn en wat ik zelf ontzettend waardevol vind de grote gedenksteen tegenover de oorlogsgraven op de algemene begraafplaats en nog vele andere mooie artikelen. Ik ben in spannende afwachting van de bevrijdingsroute.
Ik ben nu nog in afwachting van het boek: Papendrecht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Geschreven door Pieter van Wijngaarden. Dit boek moet in mijn boekenkast naast de eerder beschreven boeken. Dit boek gaat over Papendrecht en zal ongetwijfeld recht doen aan de mensen die in die zware periode de oorlog in deze gemeente ondergingen.
Nu dus 75 jaar geleden, opdat wij nooit vergeten.
Wat ik niet zal vergeten is de wijze waarop Wim de Leur altijd op 4 mei een prachtige herdenking wist neer te zetten, samen met zijn gehele team uiteraard. In die 10 jaar heb ik de 4 mei herdenking in Papendrecht toch zien groeien met de laatste jaren altijd een volle kerk op de Dijk. In die kerk altijd prachtige, ook emotionele verhalen voorgedragen door overlevenden of familie van overledenen. Zoals bijvoorbeeld het verhaal over de crash van de lancaster Popeye en de nog altijd warme banden met nabestaanden van de bemanning ervan.
Wim, ik wil je graag bedanken voor je inzet, enorm veel waardering daarvoor en ik sluit graag af met je eigen woorden: WE’LL MEET AGAIN.
