Kwetsbare vrede
Nu de oorlog in de Oekraïne dagelijks tot ons komt via de media, en ook in Papendrecht op verschillende locaties opvang werd geregeld voor vluchtelingen voor het oorlogsgeweld, worden we weer in alle hevigheid geconfronteerd met de kwetsbaarheid van de mens en de kwetsbaarheid van de vrede. De oorlog daar drukt ons met de neus op de feiten.
Ook de kwetsbaarheid van de democratie laat zich aanschouwen. Want hoe makkelijk leiden misverstanden niet tot onrecht? Ondanks afspraken en regels voor verdraagzaam samenleven leiden tegengestelde belangen en strijd om het eigen gelijk tot onenigheid. Maar oorlog is nooit de oplossing. En dat is de boodschap die wij samen moeten blijven uitdragen.
‘Politiek is oorlog zonder wapengekletter’ hoor je soms wel eens zeggen. Het zou meer moeten zijn dan dat alleen. Politiek is in mijn visie de kunst om met elkaar afspraken te maken en beleid te ontwikkelen die het goede leven mogelijk maken. Maar wat is dat dan, dat goede leven? Daar lopen de meningen vaak over uiteen. Want wat de een goed vindt, vindt de ander juist niet goed. Toch zijn er gemeenschappelijke waarden. Waarden waarover iedereen het eens is. Waarden zoals vrede en gerechtigheid. En dan zijn er de centrale waarden: de waarden van rechtsstatelijkheid, de waarden van de mensenrechten, de waarden van godsdienstige aard of het nou om christelijke, islamitische, boeddhistische of joodse waarden gaat.
Het gaat uiteindelijk om menszijn, de ander zijn of haar leven laten leiden zoals hem of haar dat goeddunkt. In vrijheid. En juist die vrijheid staat onder druk. Zeker als het oorlog is. Want vrijheid die niet gevoeld wordt is minder sterk dan werkelijk gevoelde en doorleefde vrijheid. En laten we ons verheugen over het feit dat wij vrij zijn, dat wij zelf mogen bepalen hoe wij met elkaar willen leven. Niet alleen in Nederland, maar ook in onze eigen gemeente Papendrecht. Die vrijheid vieren we ook met verkiezingen, het feest van de democratie.
Vanochtend werd het Papendrechts monument 1940-1945 overgedragen door kinderen van basisschool IKC de Wielen aan kinderen van basisschool de Knotwilg. De voorzitter van het 4 mei-comité, Wim de Leur, worstelde met het vinden van de goede bewoordingen. Want het gaat immers om een bestaand monument: ‘onthul’ je zo’n monument of ‘open’ je zo’n monument? Tsja, hoe doe je dat, hoe omschrijf je dat? Het monument bij de begraafplaats werd verplaatst naar een mooie plek tussen de berkenbomen. Tegelijk met het verzoek van het comité kwam de oproep van het Nationaal Comité Veteranendag om de veteranen in elke gemeente te eren met een perk witte anjers. Ook dat perk is er gekomen op initiatief van Sandra Verdoorn.
Vandaag werd het monument als het ware opnieuw bevestigd op die plek en het is netjes gereed gemaakt voor de officiële dodenherdenking op 4 mei. Vele aanwezigen verzuchtten nog waarom dit niet eerder was gebeurd. Het monument (op een sokkel) staat er nu beter bij dan ooit. Ook is er veel meer ruimte voor de kransen en de bloemen. De praktische zaken zijn hiermee goed geregeld, zodat we allemaal kunnen stilstaan bij de kwetsbare vrede.
