Vakantieweek voor ouderen in Lunteren

16 augustus 2005

PAPENDRECHT/LUNTEREN - Zoals inmiddels bijna traditie is geworden hebben Papendrechtse vrijwilligers begin augustus een week van hun vrije tijd besteed aan een vakantie, voor hen die zelfstandig niet of moeilijk van huis kunnen, mogelijk te maken.
Het gaat om een jaren geleden ontstaan initiatief van leden van de Morgensterkerk, inmiddels uitgebreid met enkele leden van de Bethlehemkerk, die besloten om een vakantieweek in De Werelt (voorheen de Blije Wereld) voor ouderen te adopteren. Vrij uniek. Normaal komen zowel de “gasten” als de vrijwilligers uit alle windstreken van Nederland. In Papendrecht is destijds besloten om met een delegatie uit die plaats een week te adopteren.

Het was ook dit jaar voor de 48 gasten met een gemiddelde leeftijd van 81 jaar (er was een mevrouw van 95, en dan haal je dat gemiddelde al snel) echt een feest. Uitgangspunt is: de gasten hebben het recht om zich volledig op vakantie te voelen. Hoewel de gasten allemaal wat mankeren, de een loopt moeizaam met een rollater of moet zich laten rijden in een rolstoel, een derde kan om een andere reden niet zelfstandig op vakantie gaan bijv. omdat ze blind of zeer slechtziende zijn, ze hebben net als ieder ander behoefte aan en recht op een weekje ontspanning. Voor de meeste geldt: 51 weken achter de geraniums of in een verzorgingshuis is niet erg aantrekkelijk wanneer er niets is om naar uit te kijken. En niet alleen kijken, ook het luisterend oor is belangrijk. Men wil graag z’n verhaal kwijt en dat kan in De Werelt.

Hoewel enkele gasten daar al jaren komen en weten wat ze te wachten staat, waren ook de nieuwelingen na afloop van de week enthousiast. De twintig aanwezige vrijwilligers voor de sector blauw** stonden de vakantiegangers volledig ten dienste. Of ze nu gewassen moesten worden of iedere boterham gesneden, de messen waren nog al onscherp, er stond altijd een medewerker klaar.

Ook het ontspanningsprogramma bood vele mogelijkheden waar naar eigen keuze gebruik van gemaakt kon worden. Niets moest, alles mocht. Er werd de gasten o.a. een roofvogelshow aangeboden en een uitstapje met een bus naar het centrum van Lunteren. Ook kon men naar de Lunterse boer voor koffie met gebak en met de boswachter op pad. Het eigen programma van de meegekomen creatieve groep bood iedere dag programma’s waar men aan kon mee doen. De plakkers en handwerkers gingen aan de slag, maar ook zij die graag het (christelijke) lied meezongen kwamen aan hun trekken.

De Werelt ligt in een prachtige (bosrijke) omgeving en is voor sommigen een “eiland” van rust en ontspanning en voorzien van alle moderne gemakken. De keuken heeft al faam verworven; iedereen roept over het heerlijke eten dat wordt voorgeschoteld en de royale buffetten voor ontbijt en lunch. Ook zij die op dieet zijn worden door de keuken goed behandeld. Niet zo maar een alternatief, nee, ook dat alternatief ziet er even aantrekkelijk uit als dat van de anderen aan tafel.

Het ziet er naar uit dat Papendrecht ook volgend jaar een vrijwilligersploeg op de been brengt om een dergelijke vakantie mogelijk te maken.

**Geel is voor de vakantiegangers die zichzelf aardig kunnen redden. Daar zijn dus ook veel minder vrijwilligers voor nodig. **Groen is voor (ernstig) zieken die volledig geholpen moeten worden. Daar is de verhouding gasten: begeleiders 1:1.
Papendrecht leverde de 20 medewerkers voor de 48 gasten van ’blauw’.


Wanneer je moeilijk ter been bent is de rolstoelfiets voor een langere rit ideaal.
Drie vrijwilligers gingen op een avond met evenveel gasten op pad voor een tocht door het bos en naar het centrum van Lunteren. Daar bleek een ijswinkel geopend en spontaan werd door een van de rijders aangeboden om op het terras ‘aan te leggen’. Voordat voldoende stoelen en ruimte voor de vrij grote rolstoelfietsen was gemaakt waren alle reeds aanwezige terrasbezoekers betrokken bij de escapades. Iedereen werkte mee en er werd veel gelachen. De ijsjes smaakten werkelijk fantastisch, zelfs de suikervrije die men ook nodig had. Na ruim een uur kon men de reis voortzetten en kwam men met veel plezier aan in De Werelt waar men zich al ongerust begon te maken. Maar dat was overbodig. Op een dankkaartje van een der gasten stond aan het eind van de week: “ik heb sinds de dood van mijn man (3/4 jaar eerder) niet meer zo gelachen als met jullie die avond.” En daar doe je het voor!

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.