Ingezonden brief Alex Verlek: De tijd een duwtje

PAPENDRECHT - De tijd een duwtje

Als de bollen langs onze Papendrechtse wegen gaan ontluiken, weten we dat hij er aan komt; de lente! We hebben het dan wel zo’n beetje gehad met de lange, donkere dagen en verlangen naar een beetje meer licht. Dat ene uurtje minder slaap offeren we daar graag voor op en gretig zetten we de klok vooruit. Het leek ook wel of de tijd dat duwtje nodig had!  Pas nadat we massaal midden in de nacht de klok verzet hadden, besloot de zon zich van z’n beste kant te laten zien.

De tijd een duwtje. Hmm, dat prikkelt de fantasie. Ik weet wel van een Belgische regering die de klok eens een poosje stil zette om nog voor de deadline verstreek een beslissing te kunnen nemen. Maar de tijd een duwtje vooruit geven, naast onze jaarlijkse zomertijdactie, kennen we dat?
Wat zou überhaupt een goede aanleiding zijn? En als we die dan kennen, hoe ver geven we de tijd dan dat duwtje? Of wordt het een forse duw?

Kleine kinderen willen graag sneller jarig zijn. Grotere kinderen willen zo snel mogelijk 16 worden en op hun scooter kruipen. De klok mag dan met enorme sprongen vooruit. Het kan niet snel genoeg gaan!
Daarna kunnen we niet wachten totdat we achter het stuur mogen kruipen. Toen de militaire dienstplicht nog bestond werd de centimeter het symbool voor de voortschrijdende tijd. Wellicht kijken we ooit eens reikhalzend uit naar onze trouwdag  of de geboorte van een kind. Daarbij is vaak al wel enig besef ontstaan van hetgeen we intussen ook nog willen of moeten doen. Het gevoel wordt een beetje dubbel. Maar, om nu maar even een sprong te maken, ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat hij de uren aftelt naar het moment waarop de 75e of 90e verjaardag gevierd wordt.
Als we dan terug kijken, komen we tot de conclusie dat de tijd voorbij gevlogen is! Het had best een beetje rustiger aan gemogen….

De klok trekt zich echter niets aan van deze cyclus van het leven. De tijd verstrijkt in een alsmaar gelijke tred. De tijd haast zich niet vooruit en kijkt ook niet achterom. Geen verlangen naar een ander moment dan de volgende tik van de klok. En nooit een woord van spijt over de vorige.
De klok staat tweemaal per jaar toe dat de tijd manipuleren. Ieder voorjaar verlangen we naar een uurtje vooruit om ieder najaar weer even hard te verlangen naar dat uurtje langer slapen. En zo krijgt de tijd steeds weer gelijk: Ik ben onaantastbaar! Neem me zoals ik ben. De versnellingen of vertragingen die jullie in het leven willen, hef ik bij voorbaat op. Ik neem mijn tijd.

Neem de tijd. Maak er wat van! Het heeft niet zoveel zin om je druk te maken over de uren die nog gaan komen.  Noch dat je er al te veel mee opschiet om de voorbije uren te betreuren.
Niet als je dit moment niet beleefd. Geniet van de lentetijd!

© Alex Verlek van Tienhoven