Burgemeester De Bruin: "Waar gaat het nu écht om?"
PAPENDRECHT – Op woensdag 2 januari 2013 werd de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de gemeente Papendrecht gehouden. Op deze avond gaf burgemeester De Bruin de volgende nieuwjaarstoespraak:” Dames en Heren,
Het doet mij, en mijn echtgenote, buitengewoon veel plezier u vanavond wederom te mogen ontmoeten, persoonlijk de hand te drukken en al het goede voor het nieuwe jaar toe te kunnen wensen.
Dat laatste doe ik, bij deze, uiteraard ook namens de leden van de gemeenteraad en het college.
Ik wil ons allen overigens ook feliciteren: ondanks alle voorspellingen op basis van de kalender van de Maya’s, is de wereld op die 21e december niet vergaan: reden tot vreugde.
Dat wil niet zeggen, dat het niet stuk kan…
In november vond in ons eigen Theater De Willem het ‘World Photo Concert’ plaats, waarbij tijdens het concert schitterende foto’s vertoond werden van onze planeet. Foto’s, die ik hier helaas niet kan laten zien, maar die getuigen van de schoonheid, de kracht, maar ook van de kwetsbaarheid van onze planeet. Beelden die André Kuipers met eigen ogen heeft mogen aanschouwen.
André kuipers, waar wij Nederlanders allemaal een beetje trots op zijn. Ik had het voorrecht hem niet zolang geleden te ontmoeten en was onder de indruk van zijn verhaal: klein en eenvoudig begonnen realiseerde hij zijn droom, werkte daar vele jaren met een groot doorzettingsvermogen aan, met een resultaat waar velen, ook dankzij de sociale media, door zijn geïnspireerd en onze lucht- en ruimtevaarttechnologie weer een impuls heeft gekregen.
Hij heeft het enthousiasme van velen voor ruimtevaart opnieuw tot leven gebracht. Door jarenlange doelgerichte inspanning, volharding en inzet realiseerde hij zijn ambitie, zijn droom.
Terecht werd hij als een moderne held ontvangen!
Zo kennen we er nog een paar: Epke Zonderland, Ranomi Kromowidjojo, Marianne Vos. Ook zij hebben, terecht, een heldenontvangst gekregen. En wat te denken van Marlou van Rhijn, die in Londen zilver en goud behaalde bij de Paralympische Spelen.
Hoewel u niet allemaal in vuur en vlam zult staan van elke prestatie en we niet allemaal dezelfde ambities nastreven, hebben de prestaties van deze sportmensen één ding gemeen: ze illustreren dat mensen die zich durven te onderscheiden, het verschil kunnen maken. Met een duidelijk gesteld doel en niet aflatende motivatie, gekoppeld aan eigenschappen als doorzettingsvermogen, zelfdiscipline en creativiteit kwamen zij tot unieke prestaties. Zij wisten waar ze voor gingen, wat betekenis had en gaven niet eerder op dan nadat het gedroomde doel bereikt was.
Vanavond wil ik die inspirerende voorbeelden van deze landelijke helden, maar ook van lokale helden, met u delen. Mensen die, zoals iedereen klein starten, hun doelen stellen, daar betekenis aan geven en met creatief denken, belemmeringen overwinnen en op zoek blijven naar kansen, om die vervolgens ten volle te benutten. Zo overstijgen ze grenzen en zetten ze opzienbarende resultaten neer, die niet alleen henzelf maar vaak ook hun omgeving, of de samenleving ten goede komen. Zij ontdekken voor zichzelf wat voor hen van waarde en belangrijk is en zetten naar hun omgeving iets in beweging: zij ontdekken en inspireren.
Ook Papendrecht kent mensen die de potentie hebben uit te groeien tot regionale, landelijke of internationale toppers; als sporter, werknemer, ondernemer of vrijwilliger.
Ik noem – zonder anderen te kort te willen doen – slechts één voorbeeld: Atletiekvereniging De Passaat. Een groep enthousiastelingen werkte een op het oog hoog gegrepen plan uit. Er waren serieuze obstakels: in logistieke planning, in uitvoering, er was ontbering en uiterste beproeving in de vorm van vrieskoude nachten die werden door gebracht op stretchbedden! Maar de groep had een doel gesteld en ging daarvoor, wist met enorme inzet, gedrevenheid en doorzettingsvermogen hun grensoverschrijdende droom werkelijkheid te maken. Twintig lopers en een ondersteunend team volbrachten zo, afgelopen maand mei, in vier dagen, in estafettevorm de eerste loop van bijna 400 kilometer van Papendrecht naar partnerstad Blomberg. Ik mocht aanwezig zijn bij de aankomst in Blomberg en was getuige van een bijzonder moment; een mix van uiterste krachtsinspanning en ontlading van mentale spanning, heftige emoties, maar ook trots, euforie en een sterke onderlinge band.
Zowel als groep als individueel hadden ze een doel gesteld en daaraan betekenis gegeven; hun droom gerealiseerd. En …
En zij hebben al weer een nieuwe droom: in het verlengde van hun eerste Pablo-loop: die van de Pablolympics !
Dromen realiseren in een tijd van crisis?
Het lijkt onlogisch, maar is het niet.
In een periode van crisis is vertrouwen fundamenteel, vertrouwen dat echter op velerlei fronten afbreuk gedaan wordt. Daardoor is de crisis meer dan een louter financiële of economische. Mensen zonder werk zoeken werk, echter tegelijkertijd zoeken mensen mét werk naar zinvol werk, vragen zij zich af wat voor hen écht van belang is, betekenis heeft. We worden aan het denken gezet, moeten ons afvragen doen we de dingen wel goed en doen we wel de goede dingen?
We merken allemaal de effecten van de crisis, maar die kan ook een kans te zijn. Zo bezien en vandaar uit redenerend, zou men kunnen stellen, dat het grootste gevaar is, dat de crisis té snel voorbij gaat. Dat we in dat geval blijven hangen in de dingen van het verleden, zoals we het gewend waren, het moment vergeten te pakken om onszelf te herontdekken. Dat we vergeten de vraag te stellen die achter de vraag ligt:
waar gaat het nu écht om ?
wat geeft nu werkelijk betekenis aan ons werk ?
aan ons leven ?
aan de dingen die we doen ?
President Obama gaf dat recentelijk zo indrukwekkend weer in zijn toespraak ter nagedachtenis van de slachtoffers van de schietpartij aan de Sandy Hook School (te Newtown, Connecticut). Iedereen begreep dat hij het had over de vrijheid in de VS om wapens te bezitten, maar hij legde bloot dat achter de vraag naar die vrijheid, de vraag ligt hoe belangrijk voor ons als mens en als samenleving onze kinderen zijn, wat ons nu werkelijk in essentie beweegt en voor ons belangrijk is.
Dan ben ik weer terug bij die foto’s van onze planeet en haar bewoners: de kwetsbaarheid, de schoonheid, en de kracht van mensen.
Het lijkt er steeds meer op dat we terecht gekomen zijn in een systeemcrisis; een systeemcrisis betreft alles wat we produceren en consumeren; een systeemcrisis is de ideale bodem voor transformatie of transitie; een transitie die leidt tot een omkering in denken, in handelen en in organiseren.
We zijn teveel vergeten dat de kracht van onze samenleving zit in mensen zelf en dat het draait om ons mensen en ons mens zijn. We hebben in een lange reeks van jaren allerlei zaken georganiseerd en daarmee, zonder het te beseffen en te willen, van de mensen weg georganiseerd. Dagelijks lezen we voorbeelden in de krant van hoe en waar het op onderdelen mis gegaan is: in de zorg, in het onderwijs, bij banken en woningcorporaties, bij kerken en jeugdinstellingen en niet te vergeten bij overheid en overheidsdienaren.
We hebben met de beste bedoelingen veel georganiseerd en dat is onontkoombaar in onze moderne samenleving. Vervolgens zijn we eindeloos gaan controleren, meten en managen, waardoor mensen vervreemd zijn van hun eigenlijke werk en de reden waarom zij voor dat werk of die activiteit gekozen hebben. Wanneer motivatie, zingeving en betekenisgeving wegvallen, gaan ook creativiteit, kracht en doorzettingsvermogen verloren. Organisaties, instellingen en overheden zouden hun mensen opnieuw en meer in hun kracht moeten zetten, hen moeten faciliteren om te functioneren; immers de kracht van een instelling of onderneming wordt bepaald door de medewerkers.
Daarvoor is nodig dat we inspiratie zoeken en onszelf opnieuw durven te herontdekken. Het kan, en er zijn voorbeelden:
Als onze helden, nationaal of lokaal, hun oren hadden laten hangen naar algemene, oppervlakkige/gangbare opvattingen, als zij zich niet afgevraagd hadden wat wil ik écht, en wat heb ik daar voor over, en durf ik mij te onderscheiden, dan waren zij niet zo ver gekomen. Deze mensen trokken zich daar niets van aan en dachten in mogelijkheden.
Vorig jaar heb ik dromen met u gedeeld, want daar begint het mee, met een droom. Het is goed om te dromen, maar de realisatie van dromen vraagt om keihard te werken.
Dames en heren, wanneer u ziet dat het in onze gemeente of binnen onze lokale samenleving anders kan en dan vooral beter, durf dan te dromen en durf u te onderscheiden: zet uw schouders eronder, vind daarbij medestanders. Kijk niet in eerste instantie naar de overheid, maar kijk naar wat u kunt, geloof er in en ga er voor. Voor uzelf, voor uw omgeving en voor de toekomst van ons mooie Papendrecht.
Ik wens u, mede namens mijn vrouw, een gezond en inspirerend 2013 toe, vol ontdekkingen, creativiteit, kansen en doorzettingsvermogen !
Ik dank u voor uw aandacht.
