Barbara Muller: “Wonderen bestaan!”

16 december 2015
Barbara Muller: “Wonderen bestaan!”

PAPENDRECHT - Barbara Muller, landelijk bekend van de stichting "Beschermde Wieg" dat in Papendrecht aan de Westkil is gevestigd, heeft een bijzonder nieuw boek geschreven: "Het orkest van de engelen".
Dit boek is op 14 december 2015 uitgekomen en bevat maar liefst 71 persoonlijke verhalen van doodgewone Nederlanders die echt een wonder in hun leven hebben meegemaakt.

Op de voorpagina staat:
"Toeval is het werk van God die op dat moment anoniem wenst te blijven"

Barbara legt uit:" De wereld staat momenteel in brand, er is veel leed en onbegrip.
Het lijkt wel of de media alleen maar vol staan met slecht nieuws. Hoop, liefde en licht blijven duidelijk onderbelicht.

Ik ben er van overtuigd dat er dagelijks vele wonderen gebeuren, die de media niet halen, maar wel levensveranderend zijn.

In mijn eigen leven heb ik een aantal keer een wonder mogen meemaken, maar ik heb 62 andere mensen geïnterviewd die ook kunnen getuigen van een wonder dat zij in hun leven hebben meegemaakt. Het boekje bevat dus 71 getuigenissen van nuchtere Hollanders voor wie vaststaat dat er meer is tussen hemel en aarde.

Voor mij is het duidelijk: vraag gerust hard om hulp. Mensen doen dat echt te weinig. Je staat er namelijk niet alleen voor, God is een realiteit!"

Barbara heeft het boek in eigen beheer uitgegeven en deze is te bestellen via haar website www.barbaramuller.com.
De gehele opbrengst gaat naar haar twee stichtingen, namelijk Stichting "Babyhuis" en stichting "Beschermde Wieg"

Aantal pagina’s: 180
Prijs: € 14,50
ISBN: 978 94 622 8732 7

Hieronder volgt een van de 71 verhalen:

Geïnterviewde: Sabine
Een lammetje ging dwalen

"Mijn vriend en ik waren op vakantie in les Hautes Alpes en we keken enorm uit naar een wandeling die alleen bij goed weer door kon gaan. Het weerbericht van die bewuste dag hadden we diverse keren gecheckt, omdat het bij slecht weer een levens gevaarlijke route was. Onbewolkt en warm was de voorspelling. Met onze bergschoenen aan en rugzakken op vertrokken we. De kabelbaan bracht ons naar het hoogste punt. We genoten van de steile bergwandeling en met de routekaart in onze handen liepen we via een bergkam naar een meer. Wat een natuurpracht! Het uitzicht, de besneeuwde bergtoppen, de berggeiten die we in de verte tegen de steile bergkam zagen staan. De loeiende koeien met grote bel rond hun hals. Hoewel er andere wandelaars waren, was het rustig.

Bij het meer aangekomen, zochten we een plekje om in alle rust te genieten van de natuur. Plotseling werd het donker. We keken om ons heen en zagen dat alle andere wandelaars vertrokken waren. Vlug stonden we op en voelden de eerste druppels die al snel in noodweer veranderden. We schuilden bij een berghut toen het begon te bliksemen. De flitsen sloegen naast ons in als vuurpijlen die vanuit de hemel afgeschoten werden. We werden bang, doodsbang. We moesten hier weg, aan de lucht te zien zou het alleen maar erger worden.

De kabelbaan zou vast niet meer gaan, vreesden we. Onze auto stond aan de andere kant van de bergkam, op het laagste punt. Dat was een lange en gevaarlijke route met dit weer. Ik dacht aan de verhalen die ik vanuit Nederland las over bergwandelaars die omkwamen tijdens noodweer in de Alpen en ik pakte de hand van mijn vriend. Tegelijk dacht ik aan een bijbels liedje dat ik op de zondagsschool leerde en altijd als ik bang was als kind zong. ‘We gaan,’ zei ik met angst in mijn lijf en razend kloppend hart en ik begon hardop te zingen. ‘Een lammetje ging dwalen ver af en heel alleen….’ Daarna ging ik hardop bidden.

De bliksem sloeg iedere keer een paar meter voor ons in en het zag ernaar uit dat de donderwolken niet over de bergkam heen konden komen. Ze dreven van twee kanten binnen. ‘Help ons God, help ons veilig thuis te komen.’ Op dat moment kwamen er grote berg marmotten tevoorschijn. Het waren er zeker twaalf en ze keken ons aan. ‘Help ons de weg naar de auto te vinden,’ riep ik. Op dat moment brak de hemel in tweeën. We keken omhoog en zagen een lichtstraal die een pad bescheen. Rond het pad ging de donder heftig door, aangevuld met hoosbuien. Mijn vriend keek net zo verdwaasd als ik en we begonnen te rennen.

De bergmarmotten holden over het pad voor ons uit, vele malen sneller dan wij. Maar steeds wachtten ze een moment, draaiden zich om tot we er waren en holden verder. Bij een bepaald punt stopten ze en draaiden ze zich weer om. We wisten dat dit het punt moest zijn waar we naar beneden moesten. Al die tijd was het droog geweest op het pad. We keken naar beneden en vroegen ons af hoe we veilig bij de auto konden komen. Op dat moment werden we gegrepen door een windstoot en gleden we de berg af. Levensgevaarlijk met alle keien, hobbels en modder. Ongedeerd kwamen we bij de auto tot stilstand.

We stapten in en waren verbijsterd over wat we hadden meegemaakt. In het hotel vertelden we ons wonderlijke avontuur en de eigenaresse liet weten dat bergmarmotten in deze tijd van het jaar zeldzaam waren in les Hautes Alpes. Daarnaast zijn ze zeer mensen schuw. Wat een wonder, God had de hulp ingeroepen van deze dieren èn het weer beïnvloed. Hij had ons bij de hand genomen en ons veilig teruggebracht".

Gerelateerde wijken:
Gerelateerde straten:
Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.