Corrie van der Esch worstelt en ervaart hemelse hulp in Mongolië
PAPENDRECHT - Tijdens de Kerstdagen werkt Corrie van der Esch uit Papendrecht gewoon door. Want Kerst is geen officiële feestdag in Mongolië.
"In lokale kerken is dat uiteraard anders", vertelt Corrie. "Daar worden de zondag voor de kerst meestal speciale diensten gehouden. Kerst vier ik hier meestal met mijn lokale kerk, buitenlandse collega's en lokale vrienden. En natuurlijk met de daklozen. Elk jaar organiseren we speciale kerstvieringen voor onze contacten van de straat. We huren dan een mooi versierde ruimte om hen in het zonnetje te zetten, even weg van de stress van het leven op de straat. Vrijwilligers helpen mee met het voorbereiden van een uitgebreide maaltijd, drinken en serveren. We zingen kerstliederen met elkaar, er zijn zangers en muzikanten en de kerstboodschap word doorgeven. Ook geven voormalig dakloze personen die diep in verslaving hebben geleefd getuigenis van hun levensverandering en herstel. Na afloop krijgt iedereen een cadeau mee met onder andere thermokleding en sokken."
Daklozen en alcoholisten
Corrie werkt sinds 2011 in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië om daklozen en alcoholisten te helpen. In deze stad is alcoholverslaving een groot probleem. Met het door haar opgezette 'Sergelt'-team worden wekelijks tientallen mensen geholpen. In samenwerking met Sjaak Monster van De Hoop in Dordrecht, wordt het team getraind om nog meer uit hun werk te kunnen halen.
Na tien jaar gewerkt te hebben als dierenverzorger in de Rotterdamse Diergaarde besloot Corrie haar baan op te zeggen en een internationale opleiding 'Interculturele Studies' te volgen. Mongolië kwam in beeld en na haar afstuderen had zij haar koffers gepakt. In Mongolië werd Corrie al snel geconfronteerd met de alom tegenwoordige dakloosheid en verslavingsproblemen. Corrie: "Ik zag overal daklozen en raakte met hen in contact. Hun harde en uitzichtloze leven, de mijdende en negatieve houding van de maatschappij en onvoldoende overheidsaandacht en zorg raakte mij diep." Corrie besloot om zich voor deze specifieke groep te gaan inzetten.
Levenservaring
In het Sergelt-project werkt Corrie samen met Mongoolse collega's en vrijwilligers. Het team bestaat zowel uit ervaringsdeskundigen en professionele hulpverleners. De ervaringsdeskundigen hebben zelf een leven op straat gekend en weten wat het is om verslaafd en dakloos te zijn. Deze levenservaring zetten zij nu in om uit te reiken naar hun lotgenoten. "Mijn motivatie, en die van mijn lokale collega's, is het christelijk geloof dat ieder mens geliefd en gewild is door God. We willen naar Jezus' voorbeeld uitreiken naar de verschoppelingen in de Mongoolse maatschappij en anderen inspireren daarin hetzelfde te doen."
In haar werk maakt ze veel ellende mee. Corrie: "Mensen sterven dagelijks op straat, raken ledematen kwijt door bevriezing of door verbranding aan de kokendhete verwarmingsbuizen in de putten onder de straat waar ze overnachten"
Zware teleurstellingen
Ook heeft ze in haar contacten enkele zware teleurstellingen meegemaakt. "Halverwege 2017 had ik het heel moeilijk, toen was ik er helemaal klaar mee na constante tegenslagen en een pijnlijke conflict en breuk met mijn lokale collega van destijds. Zwaar ontmoedigd en moe wilde ik maar wat graag de handdoek in de ring gooien, maar ik ervoer dat God mij de handdoek terug gooide om er mijn gezicht mee af te vegen en verder te gaan, omdat het nog niet over was. En dat was het inderdaad niet. Destijds heb ik veel steun ervaren van mijn coach vanuit De Hoop die juist op dat breekpunt hier was, mijn gehuil en geklaag aanhoorde en me hielp weer perspectief en moed te krijgen."
"Na een half jaar onderbreking en extra voorbereiding, heb ik sinds begin 2018 verder kunnen gaan met een compleet nieuw team. Helaas is het op dit moment ook weer wat zwaar, doordat één van mijn teamgenoten niet langer aan kon blijven vanwege onvoldoende stabiliteit in zijn eigen strijd met alcoholverslaving en verlies van vertrouwen binnen het team. Ik hoop dat hij stabieler wordt, het vertrouwen teruggewonnen, en hij terug kan keren."
Ups en downs
"Nu gaat het goed, ondanks de constante en soms zo onverwachte ups en downs in het werk die me behoorlijk van mijn stuk kunnen brengen. Mooie, kostbare momenten gaan hand in hand met moeilijke, pijnlijke momenten. Ik voel me hier op de juiste plek, mijn hart ligt hier en ik moet er nu niet aan denken weg te zouden moeten."
Het werk van Corrie is enerverend en spannend. Niet alleen vanwege de verslavingsproblematiek, maar ook vanwege de Mongoolse overheid. Elk jaar in december lopen de visa's van buitenlandse ontwikkelingswerkers af en wordt er opnieuw besloten of deze voor weer een jaar of korter worden vernieuwd. Corrie: "Deze keer is het extra onzeker doordat de Mongoolse overheid het aantal buitenlandse werkers sterk wil verminderen en er gediscussieerd word over nieuwe wetten die erg nadelig kunnen uitpakken voor ons werk. Ook de eisen voor ontwikkelingsorganisaties voor visa's van buitenlandse werkers worden steeds hoger tot vrijwel onhaalbaar."
Meer medewerkers
Het liefst ziet Corrie het aantal medewerkers en vrijwilligers vanuit Mongolië zelf groeien. "Af en toe helpen lokale vrijwilligers mee, maar het blijkt bijzonder moeizaam mensen te vinden die zich echt voor langere termijn willen toewijden. Er zijn meer organisaties die zich deels op de daklozen richten, maar deze gaan niet zozeer de straat of tenminste niet structureel. Dit zijn voornamelijk verslavingszorgcentra, maar voor dakloze personen om uit zichzelf de stap naar deze centra te zetten is enorm groot. Het helpt dat wij eerst een relatie opbouwen, mensen bemoedigen en als brugfunctie kunnen fungeren."
"Lokale kerken initiëren soms activiteiten voor daklozen, maar door moeilijkheden, het ontbreken van de juiste aansluiting met de daklozen en onvoldoende draagvlak binnen de kerk bloeit zo'n initiatief vaak weer dood, met als resultaat dat niemand het nogmaals wil proberen. In dit project ben ik alsnog de enige buitenlander en dat is best zwaar, maar een half jaar geleden is een buitenlands gezin gekomen die uiteindelijk hierin mee hopen te draaien, dat is heel fijn."
De Mongoolse overheid geeft geen subsidie voor het werk van het Sergelt-team. Vanuit Nederland kunnen belastingaftrekbare giften gegeven worden via Stichting WEC Nederland, IBAN NL 98 ABNA 0426 839 536, o.v.v. 'Sergelt Mongolië'.
Op de website www.sergeltmongolia.org staat meer informatie over het werk.
