Ingezonden brief Alex Verlek: 'Vakantie op de Meent'
PAPENDRECHT - Op een prachtige zaterdagmiddag, na de wekelijkse boodschappen, besloten mijn vrouw en ik nog even een terrasje te pakken bij Cookers op De Meent. Uit de wind, in de zon, heerlijk.
Genietend van een paar uur durende mini vakantie.
Terwijl we zo van onze drankjes zaten te genieten, komt er een prachtige, bonte verzameling aan mensen voorbij wandelen. Kinderen die spelen met de fontein, die als een magneet op hen lijkt te werken. Heerlijk om te zien!
Naast ons kwam een man zitten met zijn hoog bejaarde moeder. Hij trakteerde haar op een drankje met appeltaart. Omdat ze daar zelf niet goed meer toe in staat was, hielp hij haar met de appeltaart. Vol geduld, vol liefde en acceptatie. Toen ik dat beeld zo op me in liet werken, bedacht ik me dat de wereld toch nog steeds een heel mooie plek is. Mensen die elkaar helpen omdat ze van elkaar houden. Omdat ze dat min of meer vanzelfsprekend vinden. Omdat het zo hoort? Zonder dat het een moeten is?
Prachtig om te zien!
Om me heen kijkend zag ik twee mannen met oranje hesjes aan komen. Met een prikker in de ene hand en een grote vuilniszak in de andere, liepen ze van het ene stukje zwerfvuil naar het andere. Sommige dingen konden ze makkelijk oppakken, voor andere dingen moesten ze meerdere keren hun best doen. Een stukje plastic speelde met hen door steeds weg te dwarrelen als ze het wilde pakken. Het verloor.
Zo af en toe pakten ze ook een sigarettenpeuk op waarbij het me opviel dat dit bijna onbegonnen werk was, zoveel als er liggen. Her en der, willekeurig gerangschikt tussen de aan de straat gekleefde kauwgom.
Ook bij het terras kwamen ze het nodige wegrapen. We raakten met ze in gesprek. Ze vertelden dat er iedere zaterdag ‘s ochtend vroeg en laat in de middag mensen van hun bedrijf actief zijn. In mijn gedachte maakte ik hun zin af met ‘om onze troep op te ruimen’. Ze vertelden dat ze in de gegeven uren het werk regelmatig niet af krijgen en dat dit vuil dan maar op een volgende keer moet wachten. We bedankten hen voor het werk dat ze doen en de heren zetten hun ‘wandeling’ voort.
Hmm, was m’n beeld van de wereld net nog zo idyllisch, nu zag ik ook weer een andere kant ervan.
Er staan op De Meent her en der vuilnisbakken, er zijn genoeg plaatsen waar we ons afval kwijt kunnen. En aan milieureclames de afgelopen decennia natuurlijk ook geen gebrek. Je zou dan toch denken dat we met z’n allen wel weten hoe het hoort. En toch mikken we nog altijd achteloos onze peuken op straat, spugen we onze kauwgom er naast en maken we het pallet compleet met allerlei kleinvuil.
Om het vervolgens door andere mensen op zaterdagmiddag, met een welverdiende weekendtoeslag, weer op te laten ruimen. En intussen lekker mopperen op de gemeentelijke belastingen.
Goed om in te zien dat we daar zelf dus invloed op hebben…
© Alex Verlek - van Tienhoven
