Rijinstructeur Michel Brilman kent zijn positie: “Ik sta nooit boven iemand”

29 december 2021 door Ruby Bezemer
Rijinstructeur Michel Brilman kent zijn positie: “Ik sta nooit boven iemand”

PAPENDRECHT - Ooit begonnen als trapliften ontwerper en nu fulltime rijinstructeur, het leven kan soms alle kanten opgaan. “Ik heb dit altijd al willen doen, maar dan voor erbij. Toen het bedrijf, waar ik voor werkte, ging automatiseren, heb ik voor de opleiding Rijinstructeur gekozen. Ik kwam tijdens die opleiding in contact met iemand, die daar theorieles gaf, en via hem ben uiteindelijk toch fulltime rijinstructeur geworden. Ik heb eerst voor hem gewerkt en ben daarna in 2011 voor mezelf begonnen.”

Het omgaan met mensen
Michel leert door zijn beroep echt mensen kennen. “Ik hou niet zo van zakelijk, het ‘Oké, we slaan hier rechts af.’ Dat soort instructeurs zijn er ook en dat is helemaal niet verkeerd, maar ik zou het helemaal niet leuk vinden om zo les te geven of om zo les te krijgen. Het omgaan met mensen, dat vind ik het allerleukste.”

Hij probeert altijd het beste uit iemand te halen en om iemand iets mee te geven. “In het begin vertrouwen ze op mij, wat ik overigens ook heel tof vind, maar ze moeten natuurlijk leren om op zichzelf te vertrouwen. Je kent iemand dan al vanaf het begin, je hebt ze zien groeien en dat vind ik heel mooi om te zien. Maar je ziet iemand niet alleen groeien tijdens de rijlessen, je zie iemand ook mentaal groeien. Er zijn heel veel leerlingen, die last hebben van faalangst en die zie je mentaal echt sterker worden. Door dat groeiende zelfvertrouwen gaat het soms zelfs op school of thuis of met sporten ook beter.”

Fouten maken mag
Er zijn genoeg mensen, die het eng vinden om te rijden. “Vaak zijn het denkers, maar in de praktijk moet je natuurlijk niet denken, maar doen. Ik heb best veel leerlingen, die op school alleen genoegen nemen met een 10, of bij uitzondering een 9. In de praktijk gaat het niet om een cijfer, het gaat er niet om hoe goed je bent, het gaat erom dat je veilig bent in het verkeer.

Ik probeer dat perfectionistische dan een beetje los te koppelen en iemand mee te geven dat ze ook fouten mogen maken, heel graag zelfs. De meeste mensen vinden fouten maken niet leuk. Het is ook niet leuk, maar die fouten moet je maken om daarvan te kunnen leren. Andersom werkt dat ook zo, om te leren om iets op te lossen moet je fouten maken.

Je wil het goed doen, maar je moet het gewoon doen. Ik zeg altijd: ‘Het is allebei goed.’ Doe je het goed, prima. Doe je het fout, dan moet je het oplossen, maar je moet daarvoor wel weten wat je fout deed en hoe je het moet oplossen.

Ik heb ook collega’s, die bij een fout zeggen dat het niet erg is, of wanneer iemand iets eng vindt om te doen dat ze het gewoon moeten doen. Als rijinstructeur is dat makkelijk gezegd, maar als leerling kan dat heel lastig zijn. Dus: ik los het samen met een leerling op.”

Maar lang niet alle rijinstructeurs staan er zo in zoals Michel. “Er zijn genoeg rijinstructeurs, die geïrriteerd raken als iemand voor de zoveelste keer dezelfde fout maakt, waardoor iemand onzeker wordt en die fout niet meer durft te maken. Al maakt iemand tien keer dezelfde fout, het blijft mijn taak om het net zo lang aan iemand uit te leggen totdat iemand het wel snapt en het ook goed doet. 

En al lukt het pas bij de twintigste keer, ik weet dan hoe ik iets aan iemand uit moet leggen, waardoor het bij diegene ook blijft hangen, dat is bij iedereen verschillend.

Als rijinstructeur moet je iets duidelijk kunnen uitleggen en over kunnen brengen, maar ook de manier waarop je iets overbrengt is belangrijk. Je moet ook altijd onthouden hoe je ooit zelf bent begonnen.”

Bijzondere banden
Doordat hij het contact met zijn leerlingen zo leuk vindt, ontstaan er weleens bijzondere banden tussen Michel en zijn leerlingen. “Ik vind dat je als rijinstructeur ook over een empathisch vermogen moet beschikken. Iemand, die dat vermogen minder heeft, werkt dan meer vanuit de regels. Daar helemaal niks mis mee is, maar het scheelt als je wat gevoel hebt.

Ik heb bijvoorbeeld een bijzondere band met een meisje. In de tijd dat ze bij mij les had, is namelijk haar vriend verongelukt. Dat gebeurde nadat de auto, waarin hij meereed, over de kop sloeg. Dat ongeluk heeft twee families kapot gemaakt, ze hadden samen al toekomstplannen. Na zoiets zie je mensen mentaal helemaal afbreken en dat is heel erg om te zien. 

Ik had met haar afgesproken dat we wel zouden zien wat er tijdens een les zou blijven hangen. Soms bleef er niks hangen, dan zat ik een uur of anderhalf alleen met haar te praten. We reden dan wel, maar we waren niet met de les bezig als haar hoofd er niet naar stond.

Toen kwam daar nog eens bovenop dat haar vader ernstig ziek bleek te zijn. Op de dag dat dat meisje praktijkexamen had, moest mijn dochter met een keizersnee ter wereld komen. 

Zo’n afspraak kun je natuurlijk niet verzetten. Dus heeft toen een goede collega van mij met haar afgereden, wat wel even spannend was. Maar alles is goed gekomen. Terwijl ik met mijn vrouw naar het ziekenhuis liep, belde de vader van dat meisje om mij te vertellen dat ze geslaagd was. Het ging toen al niet zo goed met hem. Dat was ook het laatste gesprek dat ik met hem over de telefoon had, dat vergeet ik nooit meer.

Haar vader overleed een jaar later, tijdens corona toen er maar een beperkt aantal mensen fysiek bij een begrafenis aanwezig mochten zijn. Toen heeft dat meisje mij toch een berichtje gestuurd, waarin stond dat ze het heel fijn zou vinden als ik ook bij de begrafenis aanwezig kon zijn. Dat vond ik wel bijzonder. Dus ben ik toen bij de begrafenis aanwezig geweest en ik vond het zo fijn om één van de personen te mogen zijn om haar daarbij te ondersteunen door daar alleen maar aanwezig te zijn.

Binnenkort gaat haar broertje ook bij mij lessen, dus een bijzonder verhaal en bijzondere mensen. Dat zal mij altijd bijblijven.

Ik heb met alle jongens en meiden, die bij mij lessen wel een band. Ik kan misschien niet elke week bij iedereen wat komen drinken, dat zijn er te veel, maar ik houd er wel heel veel goede vrienden aan over. Ik vind het leuk dat ik mijn leerlingen wat leer, maar dat ik ook van hen leer. Ik sta nooit boven iemand, want we zijn allemaal gelijk.”

Michel Brilman is echt zichzelf
“Ik kan met mijn leerlingen heel goed op één lijn zitten. Ik ben misschien ouder, maar ik mijn ogen is het enige verschil tussen mij en mijn leerlingen dat ik meer levenservaring heb.

Ik ga me ook niet anders opstellen bij leerlingen of alleen bij de proefles; ik ben gewoon mezelf zoals ik ook bij vrienden en familie ben. Oudere mensen, maar vooral zakelijkere mensen, zijn niet altijd zichzelf en bij dat soort mensen krijg ik altijd het gevoel dat ik bij hen mezelf niet kan zijn.”

Mag jij binnenkort ook aan je theorie of praktijk beginnen? Neem dan contact op met Michel via 06-156 24 305 of via info@rijschoolmichel.nl. Een proefles is gratis! Ga voor meer informatie naar www.rijschoolmichel.nl.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.