Hoe gaat het met Patrick en Corina den Braber na hun emigratie naar Zuid-Lapland?
PAPENDRECHT - In april 2022 hebben Patrick (40) en Corina den Braber (40) met hun kinderen Jayden (12) en Dylan (9) een grote stap gemaakt en zijn ze geëmigreerd van Papendrecht naar Zuid-Lapland in Zweden.
Een jaar later kijken ze in een interview terug op hun ingrijpende beslissing:
"Op het moment dat wij het vertelden tegen familie en vrienden, keken ze ons aan van: ‘Uhmmm, ok,' maar gelijk erachter aan, 'ja, eigenlijk niet zo gek dat precies jullie dat doen!"
Hoe zijn jullie daar nou precies gekomen?
In 2018 gingen we voor het eerst op vakantie naar Scandinavie: Denemarken-Noorwegen en Zweden en eigenlijk werden we gelijk verliefd op Zweden, de natuur is zo mooi en de mooie Zweedse huisjes...., de ruimte die je had rond je huis en de honderden meren in de omgeving gaf ons zoveel rust.
We hadden zelf behoorlijke drukke banen in Nederland. Corina in de IT op de Hogeschool en Patrick werkte voor Justitie in een gevangenis. We keken alweer uit naar onze volgende trip naar Zweden, maar helaas kwam Corona om de hoek kijken, dus we moesten een jaar overslaan.
In 2020 maakten we de gok om toch te gaan en we huurden een camper en trokken door iets meer dan de helft van Zweden en toen werden we nog meer verliefd en eigenlijk vooral op het gedeelte met de naam Jämtland.
Onderweg naar huis lachten we een beetje naar elkaar en zeiden we: ‘Je zult hier maar wonen en elke dag die natuur rond je hebben,' waarop we daarna eigenlijk zeiden, 'maar er leven toch mensen, dus waarom zouden wij dat niet kunnen?'
Thuis gekomen en aan bepaalde personen rond ons verteld, hoe we ons daarbij voelden en dat we gingen uitzoeken hoe alles daar geregeld is. Daar hebben we iets minder als anderhalf jaar over gedaan.
Wanneer hebben jullie daadwerkelijk de knop doorgehakt?
In december 2021 hebben we ons huis te koop gezet en januari 2022 verkocht. Tussendoor ook onze banen opgezegd.
We zijn in maart 2022 nog even snel getrouwd, zodat in Zweden alles goed geregeld was en we hadden ook wel zin in een goed feest, om zo ook gedag te kunnen zeggen tegen alle mensen die dichtbij ons stonden.
En dan was het eindelijk 4 april. We maakten de stap naar ons huurhuis in Zweden in het gebied waar we graag wilden wonen.
Hoe verdienen jullie daar je geld?
We hadden een leuk zakcentje door de verkoop van ons huis, maar we hebben beiden wel de instelling dat je overal kan werken als je dat wilt. Maar onze droom was om een huis te vinden in de bossen en het liefst aan een meer, waarbij we huisjes konden zetten of 'glamping' tenten en heel het jaar door mensen ontvangen voor allerlei activiteiten.
Maar vind dat maar eens vanuit Nederland. We merkten we dat we vaak tegen een dichte deur aanliepen, vandaar ook de stap om gewoon te gaan en van daaruit rond te gaan kijken, dat scheelde ook heel veel heen en weer reizen.
Ons huurhuis was nog maar net ingericht (gelukkig nog niet alles uitgepakt) en we kregen een mailtje van onze agent in Zweden. Er werd een camping aangeboden op 4,5 uur verder naar het noorden, dan waar we nu woonden en in andere regio: in Zweeds Lapland.
'Hmmm, zoeken we dat, is dat haalbaar?' Je gaat dan alle plus- en minpunten naast elkaar zetten, maar vooral wil je weten, hoe het eruit ziet, hoe is de regio, waar zitten de scholen enzovoort. Dus we maakten een afspraak met de gemeente, want die was de eigenaar en je rijdt die 4,5 uur naar het noorden en wat je dan ziet…..Ons hart sloeg gelijk over. Wat een locatie midden tussen de bossen aan een groot meer!
Plek voor best wel wat campers, caravans en tenten. Het had grote huisjes, middel grote huisjes en kleinere huisjes en voldoende ruimte om nog meer te plaatsen.
Na een gesprek met de gemeente, kregen we een telefoontje dat wij gekozen waren om het over te nemen, maar het was inmiddels wel 8 mei en we konden de sleutel ophalen op 15 mei en eind mei moesten we de camping openen.
We moesten dus met spoed in het dorpje een huurhuis vinden voor zes personen (Patrick zijn ouders zijn mee geëmigreerd). De camping had behoorlijk wat achterstallig onderhoud en moest flink onder handen genomen worden voor we open konden. We hadden al snel een huurhuis gevonden en hebben daar bijna voor een jaar gewoond.
En hoe draait de camping?
Inmiddels hebben we een eigen huis gekocht in het dorp en draait de camping met restaurant nu al meer dan een jaar.
We mogen nu, na iets meer als een jaar wel zeggen, dat het de beste stap in ons leven is geweest. De camping draait goed. We hebben een mooi huis, een straat van de camping vandaan. Hebben we nooit een tegenslag? Natuurlijk wel, net zoals iedereen en overal. Maar we hebben absoluut geen spijt van onze beslissing.
Hoe gaat het met de kinderen?
De kinderen vinden het hier ook geweldig. Ze zitten op een Zweedse school en vinden het super. Ze hebben veel vrijheid en er wordt veel minder druk op de kinderen gelegd dan op Nederlandse scholen.
Zijn veel buiten te vinden, ook met school. Gymmen in de winter bestaat uit: skiën, snowboarden, ijshockey en langlaufen. Dat is toch geweldig voor een kind!
Onze winters zijn echte winters met vaak 1,50 meter sneeuw en alle activiteiten die je maar kan bedenken. De zomers in Zuid-Lapland zijn heerlijk en kunnen echt heel warm zijn. We hebben al 33 graden gehad, maar in de avond koelt het bijna altijd lekker af.
Mis je Papendrecht niet meer?
Jazeker, we missen vrienden en familie die je achter liet en we missen op zaterdag naar je club VV Papendrecht gaan. Maar gelukkig wil iedereen gezellig langs komen of zijn al geweest en proberen wij ook nog wat terug te doen, zoals nu ons verhaal delen. Verder hebben we voor de jeugd van VV Papendrecht nog even een sponsordeal gedaan. En in de toekomst als het werk het toelaat komen we zeker nog langs.
Voor iedereen die het zolang heeft volgehouden om dit te blijven lezen, hebben we maar 1 tip: Volg je hart of je dromen! Je kunt beter spijt hebben van iets dan later zeggen: 'had ik het toen maar gedaan'.
Voor wie ons niet kent maar wel nieuwsgierig is, we zijn te vinden op Facebook en Instagram onder de naam Camping Fredrika Braber.
En iedereen mag ons natuurlijk altijd benaderen met vragen over onze emigratie of andere vragen!
