Ingezonden brief: "Kan niet bestaat niet…"

21 september 2023 • 11:21 door Hans Huisman
Ingezonden brief: "Kan niet bestaat niet…"

PAPENDRECHT - Papendrecht.net heeft een ingezonden brief ontvangen van Papendrechter Chris de Graaff, die we hieronder plaatsen:

‘Kan niet’ ligt op het kerkhof en ‘wil niet’ ligt er naast, in Jip en Janneke betekent dat als je iets echt wil, dan kan je het ook.

Als we iets van een ander gedaan willen hebben en dat kan eigenlijk van alles zijn, dan wil het nog weleens gebeuren dat de vragende partij te horen krijgt. ‘’Dat kan niet, want ……” en vul de rest zelf maar in.  Hoe vaak ondergetekende deze reactie heb aangehoord of voorbij zag komen, daar zou je zomaar een boek over kunnen schrijven. Dan heb ik het niet alleen over het voorbijkomen in de media, maar ook op verjaardagen als iemand iets vroeg en je te horen kreeg. “Ja maar, dat kan niet ……”. En bijna altijd werd er dan verwezen naar interne regeltjes en of wetten, die al sinds de vorige eeuw eigenlijk al niet meer waren aangepast. En geloof me, dat zijn er heel veel.

Te veel zelfs en die komen dan pas aan het licht als men iets wil veranderen, maar dan blijkt het volgens de wet eigenlijk niet mogelijk te zijn. Hoewel, is dat ook altijd zo? Is het echt de wet die iets in de weg zou staan of is het een kwestie van interpretatie? Met andere woorden is het niet zo, hoe en met welk gevoel je ergens naar kijkt? Ga je dus echt formeel naar iedere letter kijken of pas je de geest toe? Want dat maakt echt nogal een groot verschil.

* Bij het oordelen is het lastig om neutraal te zijn; elke waarneming lijkt te zijn gestoeld op de in het verleden opgedane ervaring met een opkomende associatie met de huidige gebeurtenis. Bij die waarnemingen maken we niet alleen gebruik van onze 5 zintuigen, zijnde horen, zien, proeven, voelen en ruiken. Ook het menselijk gevoel en denken speelt een rol (bron: Wikipedia)

Een van de meest spraakmakende nieuwsitems neemt ons weer even mee terug in de tijd en waar eerst sprake was van ‘kan niet’ bleek o.a. door druk van buitenaf én interpretatie een heel andere wending te gaan krijgen.

‘De zaak Mauro’.

De Angolese Mauro Manuel uit Geldrop was in 2011 groots in het nieuws. Hij zou na negen jaar teruggestuurd worden naar zijn geboorteland, maar door het zogenaamde *kinderpardon mocht hij toch blijven. Iedereen had het in 2011 over de foto van Mauro in Den Haag met de traan. Hij was daar in afwachting van de uitspraak en zo’n beetje heel het land was begaan en Mauro kwam toen overal in het nieuws voorbij. Alle aandacht zorgde er volgens Mauro voor, dat hij uiteindelijk tóch in Nederland mag blijven. Eerst op een studievisum en later door een nieuwe wet die niet alleen hem maar ook vergelijkbare gevallen een verblijfsvergunning geeft. Het zoeken naar media-aandacht is wat dat betreft een goede keuze geweest. Daar staat tegenover dat hij tegen wil en dank een bekende Nederlander is geworden. (bron: Omroep Brabant)

In eerste instantie werd er dus bij Mauro naar ‘de letter van de wet’ gekeken.

Pas jaren later en onder druk vanuit de samenleving bleek dat die wet, zeker in zijn situatie niet, eigenlijk nergens op sloeg. Volgens De Nederlandse Nieuwsmonitor verschenen er op het hoogtepunt ruim 200 artikelen en items over hem in nog geen anderhalve week tijd. Een deel van de media-aandacht ging echter niet over het Nederlands asielbeleid, maar puur over Mauro en de betrokken bewindspersonen zelf.

* Het kinderpardon is de korte naam voor een regeling uit 2013. Middels dit generaal pardon voor kinderen, krijgen kinderen van asielzoekers die langer dan vijf jaar in Nederland wonen en eigenlijk het land uit moeten, een kans om te blijven. 

Nu we ruim een decennia in de tijd én een paar kabinetten (Rutte) verder zijn, blijkt de wereld over het opvangen en terugsturen van asielzoekers (migratie, red.) er compleet anders uit te zien.

Nog even een opfrissertje m.b.t. de belangrijke taken en het motto van het toenmalige eerste kabinet van Rutte, in de volksmond ook wel Rutte I genoemd. Rutte I begon met vol goede moed aan hun taken, waaronder de belofte ‘de migratie beperken’, zoals in onderstaande passage is terug te vinden.

Als belangrijke taken zag het kabinet het saneren van de overheidsuitgaven, het vergroten van veiligheid en het verkleinen van de overheid. Daarnaast wilde Rutte I de gevolgen van de economische crisis bestrijden en de migratie beperken. Motto van het kabinet was 'vrijheid en verantwoordelijkheid'.

Verscherping beleid

Het kabinet zette toen in op vermindering van het aantal asielaanvragen. Vreemdelingen moesten bovendien zelf hun inburgering gaan betalen. In EU-verband werd getracht regels voor gezinshereniging te verscherpen, maar de pogingen daartoe mislukten. (bron: Parlement.com)

Inmiddels is het 2023 en is Kabinet-Rutte IV gevallen, de rest is geschiedenis.

De moraal van het verhaal:

Ondanks alle toezeggingen in de periode Rutte I t/m Rutte IV over migratie in het algemeen en het beperken hiervan in het bijzonder, stroomt Nederland wekelijks nog steeds vol. Worden gemeenten onder druk vanuit Den Haag (lees Brussel) verplicht om deze stroom, zo goed als kwaad mogelijk, op te vangen. Echter, van enige terughoudendheid vanuit de gemeenten is maar zelden sprake.

Volgens het COA maken ‘de langdurige procedure en de onzekerheid mensen moedeloos’. “Al die tijd staan mensen stil, terwijl rond de 80 procent uiteindelijk mag blijven in Nederland.” (bron: RTL nieuws)

De feiten liegen er verder niet om. Tussen de 60.000  en 70.000 asielzoekers worden de komende jaren hier in Nederland verwacht. Waarvan 80 procent, volgens het COA, uiteindelijk mag blijven.

Dat betekent dat er van 80% geen sprake meer is van tijdelijk, maar van onbepaalde tijd. De boodschap voor alle burgers in dit land, dit noemen ze sinds 2010 in Den Haag en Brussel dus ‘migratie beperken’. Ik hoor de lezer nu denken, ‘ja maar, dat kan toch niet?’ Sorry, maar dat kan dus wel. Daar weten ze in Ter Apel al jaren inmiddels alles van en …..ja, helaas hier in Papendrecht ook.

En nee, dit is niet tegen het beleid aan schoppen. Zorg wel, dat je eerst de huidige situatie onder controle hebt en zeg eens wat vaker nee. Zeker als je weet dat in Papendrecht de laatste lege plekken straks zijn volgebouwd en ‘Papendrechters’ ook recht op een woning hebben. Je zou bijna pleiten voor het eerste recht.

Misschien een idee om deze bevindingen eens als een goed onderbouwd ‘nee’ tegen Den Haag aan te houden?

Chris de Graaff

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.